بررسی مقایسه ای آنستزی اسپاینال با لیدوکائین 5% و مپریدین 50 مورد سزارین غیر اورژانس

هدف این مطالعه بررسی ‏‎efficacy‎‏ و ‏‎safcty‎‏ استفاده از مپریدین ‏‎‎‏5% برای آنستزی اسپاینال در بیمارانی که تحت سزارین غیر اورژانس قرار می گیرند و مقایسه آن با لیدوکائین 5% بود. پنجاه خانم باردار فوق ترم در کلاس بیهوشی ‏‎ii‎‏ و ‏‎asa i‎‏ که به دلائلی غیر اورژانس می بایست تحت عمل سزارین قرار گیرند، بطور تصادفی در دو گروه 25 نفری قرار گرفتند. به تمامی آنان 15 دقیقه بیش از ورود به اتاق عمل به مقدار ‏‎15ml/kg‎‏ سرم رینگر تجویز و در بدو ورود به اتاق عمل نیز مقدار ‏‎10mg‎‏ متوکلوپرامید وریدی تزریق گردید برای بلوک اسپاینال در بیماران گروه اول از مپریدین 5% به میزان ‏‎1.25mg/kg‎‏ و در بیماران گروه دوم از لیدوکائین 5% هیپرباریک به میزان ‏‎60-75mg‎‏ استفاده شد. سطح بلوک حسی ایجاد شده در تمامی بیماران بجز یک مورد در گروه مپریدین و دو مورد در گروه لیدوکائین که نیاز به ‏‎sedation‎‏ و تسکین حین عمل پیدا کردند. برای عمل سزارین کافی بود. هیچ عارضه مهمی در هیچ یک از مادران مورد مطالعه رخ نداد. انسیدانس بروز هیپوتانسیون در گروه مپریدین پائینتر از گروه لیدوکائین بود ‏‎(p<0.05)‎‏ تمامی نوزادان متولد شده در دو گروه، بلافاصله پس از تولید گریه کردند و امتیاز آپکار تمامی آنان در دقائق اول و پنجم پس از تولد، بیش از 7 بود. میانگین طول مدت بی دردی پس از عمل در گروه مپریدین 24+-371 دقیقه و در گروه لیدوکائین 7+-146 دقیقه بود ‏‎(p<0.001)‎‏.نتیجه ای که بدست آوردیم آنست که تزریق اینتراتکال مپریدین 5% با دوز ‏‎1.25mg/kg‎‏ بر لیدوکائین 5% هیپرباریک ارجحیت دارد. چرا که انسیدانس بروز هیپوتانسیون کمتر و طول مدت بی دردی پس از عمل بمراتب بیشتر خواهد بود و برای این منظور، مپریدین 5% به همین فرم تجارتی موجود، بدون نیاز به افزودن هر ماده دیگری قابل استفاده خواهد بود.